داورها اگر اختیار صلح داشته باشند، می توانند دعوا را به صلح خاتمه دهند.

 هدف از ارجاع دعوا به داوری، حل مسالمت آمیز اختلاف است و در حالی که داورها حق صلح و سازش داشته باشند، بدیهی است که باید از این حق حداکثر استفاده را در جهت خاتمه بخشیدن به اختلافات، بنمایند.کما اینکه در ماده ی۴۸۳ قانون آیین دادرسی مدنی نیز مقنن این امر را متذکر شده است : (( در صورتی که داوران، اختیار صلح داشته باشند، می توانند دعوا را به صلح خاتمه دهند. در این صورت صلح نامه ای که به امضای داوران رسیده باشد معتبر و قابل اجراست.))

اکنون این سؤال مطرح می شود که اگر طرفین اختلاف به داور حق صلح و سازش داده باشند و با تفویض چنین اختیاری به او حق هرگونه اعتراض را از خود سلب کنند، آیا می توانند هرکدام بر حسب مورد نسبت به نظریه داور اعتراض کنند و چنین اعتراضی پذیرفته است یا خیر؟ در پاسخ این سؤال اداره حقوقی وزارت دادگستری به شرح زیر اعلام نظر نموده است: ((تعیین داور با حق صلح و سازش مانع از این نیست که در ظرف مدت قانونی به رأی داور اعتراض شود و ماده ۶۶۵ قانون آیین دادرسی مدنی سابق(۴۸۹ جدید) شامل موردی هم که داور حق صلح و سازش داشته است می شود و داور را نمی توان مصدق محسوب داشت.