پاسخ به این سوال باید به گونه ای باشد تا بین حق تظلم خواهی اشخاص و احترام به آبرو و حیثیت شهروندان تعادل ایجاد کند ؛ ملاک افترا دانستن عمل مثل سایر جرایم علاوه بر تحقق رکن مادی احراز سوء نیت است . اصل بر این است که اشخاص جهت تظلم خواهی به محاکم و مراجع قضایی مراجعه می نمایند .
اما گاها دیده میشود که برخی از شکایت کیفری بعنوان جایگزین اقدام مدنی یا تحت فشار قراردادن طرف خود یا ریختن آبروی وی استفاده کرده و اتهاماتی را به وی وارد میسازند بدون اینکه کمترین دلیلی داشته باشند ! ( به خصوص اتهاماتی مثل سرقت و کلاهبرداری که قابل اغماض نیست ) .
همان طور که در رای آمده باید بین دو حالت تفکیک قائل شد . اگر حکم برائت به لحاظ عدم احراز اصل جرم یا فقد وصف کیفری صادر شده باشد ، اصل بر سوء نیت داشتن شاکی پرونده موصوف خواهد بود لیکن اگر اصل جرم محرز بوده اما دلیل کافی بر انتساب جرم به متهم ( شاکی پرونده افترا ) وجود نداشته است اینجا دیگر سوء نیت محل تردید است و باید به نفع متهم تفسیر شود ؛ چرا که وی حق تظلم خواهی داشته و صرفا از ارائه دلایل عاجز مانده است که قابل سرزنش نیست .