اعلام رضایت در پرونده کیفری (ضرب و جرح عمدی زوجه) به معنی اصرار نداشتن بر مجازات زوج است و منافاتی با تقاضای طلاق به دلیل تخلف ناشی از شروط ضمن عقد نکاح ندارد.

یعنی اگر زوجه نسبت به پرونده محکومیت زوج اعلام‌ رضایت نماید این رضایت منافاتی با تقاضای طلاق نداشته و زوجه میتواند به استناد ضرب و شتم خود بعنوان‌ یکی از دلایل طلاق استفاده نماید .

تاریخ رای نهایی:
۱۳۹۳/۱۲/۲۵
شماره رای نهایی: ۹۳۰۹۹۷۰۹۲۵۶۰۰۴۰۸
مرجع صدور:
شعبه ۴۱ دیوان عالی کشور

 رای دیوان

با توجه به: ۱- آراء متعدد صادره در مورد ایراد ضرب و جرح توسط زوج که مورد انکار وی نیست و رضایت از امر کیفری به معنی اصرار نداشتن بر مجازات وی منافات با تقاضای طلاق به دلیل عدم ضرورت تحمل ظلم بیشتر ندارد ۲- ارائه مدارک لازم از سوی زوجه در مورد اعتیاد وی به مدت طولانی و عدم دفاع زوج در این مورد ۳- بذل مهریه، نفقه و عدم مطالبه جهیزیه از سوی زوجه که مشخص می‌کند وی انگیزه مالی در تقاضای طلاق ندارد و با عنایت به سایر محتویات پرونده از جمله عدم حضور وی در هیچ‌ یک از مراحل دادرسی و حتی عدم موافقت برای مذاکره با داوران تعیین‌ شده از سوی دادگاه عسروحرج زوجه در خصوص ادامه زندگی مشترک محرز می‌باشد و در لایحه فرجام‌خواهی مطلبی که موجب تخدیش دادنامه تجدیدنظرخواسته گردد ملاحظه نمی‌شود و تقدیم دادخواست تمکین پس از صدور رأی بدوی و تجدیدنظر نشان‌دهنده اراده جدی وی بر ادامه زندگی نیست بلکه می‌تواند به جهت دفع‌الوقت و جلوگیری از صدور حکم به نفع زوجه باشد علی‌هذا فرجام‌خواهی وی مردود اعلام و به استناد ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی مدنی دادنامه فرجام‌خواسته تأیید و ابرام می‌شود.
رئیس شعبه ۴۱ دیوان‌ عالی کشور- مستشار- عضو معاون