پرداخت خسارت به زیان دیده ثالث (راننده مقصر حادثه که در زمان وقوع تصادف خارج از وسیله نقلیه بوده است) از محل بیمه نامه شخص ثالث یا صندوق تأمین خسارت های بدنی تامین میشود و دارا بودن یا فاقد گواهینامه رانندگی بودن محلی از اعراب ندارد.

شماره نظریه : ۷/۱۴۰۰/۱۵۴۵
شماره پرونده : ۱۴۰۰-۱۶/۱۰-۱۵۴۵ ع
تاریخ نظریه : ۱۴۰۱/۰۲/۰۴

استعلام :

۱- با توجه به ماده ۱۴ آییننامه اجرایی ماده ۳ قانون بیمه اجباری خسارات واردشده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه مصوب ۱۳۹۶/۴/۲۸ هیأت وزیران، که صدمات بدنی وارده به راننده مقصر حادثه که در زمان وقوع تصادف خارج از وسیله نقلیه بوده است را از محل بیمهنامه شخص ثالث یا صندوق تأمین خسارتهای بدنی قابل جبران دانسته و این راننده را در حکم شخص ثالث تلقی کرده است، آیا پرداخت خسارت های بدنی از محل بیمه شخص ثالث به این فرد منوط به داشتن گواهینامه رانندگی در زمان وقوع حادثه است یا این راننده مانند اشخاص ثالث است و باید در صورت نداشتن گواهینامه رانندگی نیز خسارات جانی و بدنی به وی یا ورثه اش پرداخت شود؟ ۲- آیا دیه ای که وفق ماده ۱۴ آیین نامه فوق الذکر و ماده ۴ قانون ایمنی راهها و راه آهن به راننده مقصر حادثه که در زمان وقوع حادثه خارج از وسیله نقلیه بوده و در حکم شخص ثالث و عابر پیاده است، پرداخت میشود، در صورت نداشتن گواهینامه قابل بازیافت از اولیای دم و یا شخص مصدوم است؟ آیا وجه مذکور را میتوان فوراً توقیف و به حساب شرکت بیمه مسترد کرد یا مانند وجوه پرداختی به اشخاص ثالث قابل استرداد از شخص ثالث یا ورثه وی نیست؟ ۳- هرگاه شرکت بیمه یا صندوق تأمین خسارت های بدنی مستند به ماده ۴ قانون ایمنی راهها و راه آهن و ماده ۱۴ آیین نامه اجرایی صدرالذکر به پرداخت دیه در حق مصدوم و یا اولیای دم وی محکوم شوند، آیا شرکت بیمه و یا صندوق یاد شده حق استرداد فوری و توقیف و بازیافت وجوه پرداختی به فرد مذکور و یا اولیای دم وی را دارند؟

 نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

۱- با توجه به اطلاق ماده ۱۴ آیین نامه اجرایی ماده ۳ قانون بیمه اجباری خسارات واردشده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه مصوب ۲۸/۴/۱۳۹۶ هیأت وزیران که صدمات بدنی وارده به رانندهای که در زمان وقوع حادثه خارج از وسیله نقلیه بوده است را حسب مورد از محل بیمهنامه شخص ثالث یا صندوق تأمین خسارت های بدنی قابل جبران دانسته و چنین رانندهای را «در حکم شخص ثالث» تلقی کرده است و با توجه به ترتب احکام و آثار راجع به زیاندیده ثالث بر این راننده، نداشتن گواهینامه رانندگی برای چنین رانندهای مؤثر در مقام نیست؛ همچنان که برای جبران خسارت بدنی شخص ثالث زیاندیده نیز چنین شرطی متصور و مورد توجه مقنن نیست؛ ضمن آنکه، حکم این ماده که به نحو اطلاق راننده خارج از وسیله نقلیه را در حکم ثالث دانسته است را نمیتوان مشمول بند «پ» ماده ۱۰ آییننامه اجرایی یادشده دانست که شرط ارائه گواهینامه رانندگی راننده مسبب حادثه یا هرگونه مدرک دال بر داشتن این گواهینامه را برای پرداخت خسارت بدنی به راننده ضروری دانسته است. ۲ و ۳- با عنایت به مراتب مذکور در بند یک و از آنجا که مراجعه بیمه گر به قائم مقامی زیان دیده به راننده مسبب حادثه برای بازیافت تمام یا بخشی از وجوه پرداخت شده صرفاً در حدود ماده ۱۵ قانون یادشده متصور است و در فرض سؤال که به حکم ماده ۱۴ آیین نامه صدرالذکر راننده خارج از وسیله نقلیه در حکم ثالث تلقی شده است، از ماده ۱۵ قانون بیمه اجباری خسارات واردشده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه مصوب ۱۳۹۵ خروج موضوعی دارد و موجبی برای توسل به حکم این ماده و بازیافت وجوه پرداخت شده حسب مورد از راننده مصدوم یا اولیای دم وی نیست و نمیتوان وجوه پرداختی توسط بیمه گر را توقیف و به حساب بیمه گر مسترد کرد.