مبنای زمانی محاسبه تأخیر تأدیه در قراردادها

شماره نظریه : ۷/۱۴۰۱/۱۳۲۰
شماره پرونده : ۱۴۰۱-۳/۱۰-۱۳۲۰ح
تاریخ نظریه : ۱۴۰۲/۰۵/۱۷

 

استعلام :
۱- در خصوص قراردادهای پیمانکای که وفق شرایط عمومی پیمان منعقد میشود، خسارت تأخیر تأدیه از چه تاریخی باید محاسبه شود؟ آیا صورت وضعیت موقت که بر اساس ماده ۳۷ شرایط عمومی پیمان از طرف پیمانکار صادر و تحویل مهندس ناظر شده و سپس تسلیم کارفرما میشود را میتوان به عنوان مطالبه قلمداد و خسارت تأخیر تأدیه را از این تاریخ محاسبه کرد؟ ۲- در صورت منفی بودن پاسخ، آیا صورت وضعیت قطعی صادره به استناد ماده ۴۰ شرایط عمومی پیمان از سوی پیمانکار و تحویل آن به کارفرما را میتوان تاریخ مطالبه محسوب کرد یا صرف صدور صورت وضعیت؛ اعم از موقت و یا دائم بدون نامه یا درخواستی دایر بر مطالبه طلب، مطالبه تلقی نشده و خسارت تأخیر تأدیه شامل آن نمیشود؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
۱ و ۲- هر چند ارسال صورت وضعیت موقت از سوی پیمانکار عرفاً مطالبه از ناحیه وی تلقی میشود؛ اما از آنجا که مواد ۳۷ و ۴۰ شرایط عمومی پیمان، ترتیبات و مواعدی را برای ارزیابی صورت وضعیت دریافتی پیشبینی کرده است، تعلق خسارت تأخیر تا پیش از رعایت ترتیبات و مهلتهای یادشده منتفی است؛ اما با رعایت این ترتیبات و سپری شدن مواعد، دیون کارفرما قطعی و سررسید شده تلقی میشود و خسارت تأخیر تأدیه قابل مطالبه است