تقابل اعمال مقررات ماده ۲۷۸ و مقررات رد دادرس

به موجب مقررات ماده ۲۷۸ قانون آیین دادرسی کیفری:

  • هرگاه به علت جرم نبودن عمل ارتکابی، قرار منع تعقیب صادر و به هر دلیل قطعی شود، نمی توان بار دیگر متهم را به همان اتهام تعقیب کرد.
  • هرگاه به علت فقدان یا عدم کفایت دلیل، قرار منع تعقیب صادر و در دادسرا قطعی شود، نمی توان بار دیگر متهم را به همان اتهام تعقیب کرد، مگر پس از کشف دلیل جدید که در این صورت، با نظر دادستان برای یک بار قابل تعقیب است
  • و اگر این قرار در دادگاه قطعی شود، پس از کشف دلیل جدید به درخواست دادستان می توان او را برای یک بار با اجازه دادگاه صالح برای رسیدگی به اتهام، تعقیب کرد.
  • در صورتی که دادگاه، تعقیب مجدد را تجویز کند، بازپرس مطابق مقررات رسیدگی می کند.

سئوالی که در این ماده مطرح می شود این است که:

آیا دادگاه صالح همان دادگاهی است که قرار منع تعقیب را تایید نموده است و یا منظور از دادگاه صالح، رعایت صلاحیت ذاتی است؟

و شعبه ای که قبلاً اظهارنظر کرده است بر اساس مقررات ماده ۴۲۱ قانون مذکور به جهت اظهارنظر ماهوی قبلی، ممنوع از اظهار نظر است و از موارد رد دادرس محسوب می گردد؟

در این خصوص چنانچه به مقررات مربوط به رد دادرس توجه نماییم در این مورد علی رغم اظهارنظر ماهی قبلی، استشنائاتی وجود دارد که علی رغم اظهارنظر قبلی باز هم ورود به موضوع برای قاضی قبلی ممنوعیتی ندارد و از آن جمله «اظهارنظر در بی گناهی» است چرا که در این مورد اظهار نظر بر تایید قرار منع پیگرد در حقیقت اظهار نظر بر بی گناهی متهم است

و اظهار نظر ماهوی محسوب نمی شود در نتیجه از موجبات رد دادرس نیست فلذا چنانچه فراز پایانی ماده ۲۷۸ قانون آیین دادرسی کیفری قابل اعمال باشد قطعاً همان شعبه قبلی که قرار منع تعقیب را تایید نموده است مسئول اظهارنظر درجدید بودن و یا نبودن دلایل ابرازی معترض است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *