تحلیل ماده ۴۵۶ آیین دادرسی مدنی

در مورد معاملات و قراردادهای واقع بین اتباع ایرانی و خارجی، تا زمانی که اختلافی ایجاد نشده است ، طرف ایرانی نمی تواند به نحوی از انحاء ملتزم شود که در صورت بروز اختلاف ، حل آن را به داور یا داوران یا هیئتی ارجاع نماید که آنان دارای همان تابعیتی باشند که طرف معامله دارد. هر معامله و قراردادی که مخالف این منع قانونى باشد در قسمتی که مخالفت دارد باطل و بلااثر خواهد بود.
کلمات مهم و قابل توجه :
۱_ هر نوع قرارداد و معامله
۲_ بین اتباع ایرانی و خارجی
۳_ تاقبل از بروز اختلاف
۴_ التزام طرف ایرانى به داور یا داوران ، از کشور طرف دوم قرارداد
۵_ توافق بر خلاف این ماده ، فقط آن قسمت مخالف ، باطل و بلااثر می باشد.
تحلیل ماده :
در ماده فوق ، همانطوری که مشخص می باشد، هدف قانونگذار حمایت از طرف اتباع ایرانی می باشد، و به همین دلیل تا قبل از وقوع اختلاف نمی توان توافقی نمود که طرف ایرانی ملزم به تعیین داور یا داوران ( شرط داورى مقید ) از تبعه طرف دوم قرارداد باشد ، و در صورت عدم رعایت قانون آمره ، فقط شرط باطل می باشد و قرارداد صحیح می باشد ، یعنی باطل اما مبطل نمی باشد.
نکته آخر اینکه بعد از بروز اختلاف ، طرفین می توانند با توافق هم داور یا داوران هر کشور اعم از تبعه طرفین قرارداد یا ثالث را انتخاب نمایند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *