آیا قضات از مزایای ماده ۲ قانون جذب نیروی انسانی به نقاط محروم و دور افتاده و مناطق جنگی برخوردار می باشند ؟

تاریخ نظریه : ۱۴۰۱/۰۳/۳۰

شماره نظریه : ۷/۱۴۰۱/۳۰

شماره پرونده : ۳۰-۵۸-۱۴۰۱ ع

پاسخ :

مطابق ماده ۱ قانون جذب نیروی انسانی به نقاط محروم و دورافتاده و مناطق جنگی مصوب سال ۱۳۶۷، مستخدمین مشمول قانون استخدام کشوری و مقررات استخدامی شرکتهای دولتی مشمول این قانون هستند و  وفق بند (ج) ماده ۲ قانون استخدام کشوری مصوب ۱۳۴۵ با اصلاحات بعدی و ماده ۱۱۷ قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب ۱۳۸۶ با اصلاحات بعدی دارندگان پایه قضایی مشمول این قوانین نیستند و مقررات استخدامی خاص دارند .

از آنجا که در مواد ۲ و ۳ قانون نقل و انتقال دورهای قضات مصوب سال ۱۳۷۵، ضوابطی در خصوص وظیفه قضات مبنی بر حداقل پانزده سال خدمت در محل های واحدهای قضایی درجه ۱، ۲ و ۳ از نظر محرومیت ، دوری از مرکز و بدی آب و هوا پیش‌بینی شده است ، قضات مشمول قانون جذب نیروی انسانی به نقاط محروم و دورافتاده و مناطق جنگی مصوب ۱۳۶۷ نیستند و بالطبع فوق العاده جذب و نگهداری و مازاد مرخصی به ایشان تعلق نمیگیرد .

همچنین تبصره بند (چ) ماده ۲ قانون استخدام کشوری مصوب سال ۱۳۴۵ با اصلاحات بعدی نیز به این تصریح دارد که مستخدمین مشمول بند (ج) این ماده در هر مورد که قانونی برای تعیین تکلیف آنان وجود نداشته باشد یا طبق قوانین مربوط تابع احکام عمومی قوانین استخدام کشوری شده باشند ، مشمول مقررات این قانون خواهند بود که در مورد دارندگان پایه قضایی مصداق ندارد ؛ زیرا قانون خاص جذب نیروی انسانی به نقاط محروم و دورافتاده و مناطق جنگی مصوب سال ۱۳۶۷ وجود دارد و محلی برای اعمال تبصره مذکور نمی باشد .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *