موسسه حقوقی و داوری عدل پویان زرین قبول انواع پرونده های حقوقی و داوری
شماره نظریه : ۷/۱۴۰۰/۵۸۸
تاریخ نظریه : ۱۴۰۰/۰۶/۰۳
استعلام :
نظر به ماده ۴۷۶ قانون مجازات اسلامی که در صورت فوت مرتکب، دیه را تابع احکام سایر دیون متوفی دانسته است و همچنین ماده ۴۹۰ قانون مذکور که در زمان بیان حکم یوم الادا بودن دیه از لفظ پرداخت کننده استفاده نموده است، در فرضی که محکوم علیه در سال ۱۳۹۹ فوت نموده و در سال های بعدی دیه از اموال وی می بایست اخذ شود، آیا دیه باید به نرخ روز اخذ شود یا با فوت محکوم علیه، دیه وصف یوم الادا بودن خود را از دست داده و صرفاً یک دین محسوب و به نرخ زمان فوت محکوم علیه محاسبه می‌شود؟
پاسخ:
مطابق ماده ۴۹۰ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲، ملاک محاسبه دیه «قیمت زمان پرداخت» است و از این حیث تفاوتی بین «فرض حیات و ممات محکوم» وجود ندارد. بنابراین در فرض سؤال که دیه باید از اموال متوفی پرداخت شود نیز قیمت زمان پرداخت ملاک عمل می‌باشد.
