نزدیکی از دُبُر از موارد سوءمعاشرت زوج نسبت به زوجه بوده و موجب تحقق وکالت به استناد شروط ضمن عقد نکاح میشود.

تاریخ رای نهایی: ۱۳۹۳/۰۷/۱۲
شماره رای نهایی: ۹۳۰۹۹۷۰۹۰۶۸۰۰۷۹۰
مرجع صدور: شعبه ۸ دیوان عالی کشور

رای دیوان

نظر به اینکه با توجه به وقوع عقد زوجیت فیمابین زوجین به تاریخ ۲۲/۱/۱۳۸۷ و شروع زندگی مشترک زیر یک سقف از تاریخ مذکور و تداوم آن تا اواخر سال ۹۱ در حالیکه زوجه از زوج تمکین خاص و عام داشته است معهذا زوجه هنوز غیرمدخوله از حیث رابطه زناشویی متعارف یعنی از قُبُل باقی مانده است و ادعای زوجه که زوج دچار اختلال جنسی و علاقه مند به برقراری رابطه از پشت یعنی دُبُر میباشد عمدتاً از حیث اختلال شخصیتی زوج مورد تأیید کارشناسان متخصص در پزشکی قانونی و روانشناسان قرار گرفته است از طرفی اوضاع و احوال حاکم بر زوجیت در قضیه مطروحه طبق نظر کمیسیون پزشکی قانونی دلالت بر این امر دارد که زوج علیرغم توانایی جنسی، زوجه را برای برقراری رابطه جنسی از نظر روحی و روانی تحت فشار به لحاظ عدم تلذذ زوجه از مقاربت با خویش قرار میدهد که در تداوم زندگی مشترک این وضعیت برای زوجه بهعنوان یک زن جوان خطرناک بوده و این رفتار زوج از مصادیق بند ۲ موارد ۱۲گانه مندرج در ذیل شرط “ب” ضمن العقد محسوب میگردد. بنا به مراتب چون رأی فرجام خواسته مغایرتی با موازین شرع و قانونی ندارد و صحیحاً اصدار یافته است و از حیث رعایت اصول و قواعد دادرسی نیز به نحوه دادرسی اشکال و ایرادی که موجبات نقض رأی فراهم شود مشاهده نمیشود لذا رأی فرجامخواسته مستنداً به ماده ۳۷۰ قانون آیین دادرسی مدنی ابرام میگردد.

ریٔیس شعبه ۸ دیوان عالی کشور – مستشار – عضو معاون /پژوهشگاه قوه قضایٔیه