به نقل از روابط عمومی دیوان عالی کشور،
در جلسه هیأت عمومی دیوان عالی کشور گزارش پرونده اصرای کیفری قرائت شد و قضات پیرامون آن با بیان استدلالات حقوقی به بحث و بررسی پرداختند.
خلاصه جریان پرونده به این شرح است که افرادی به قصد درگیری و مشاجره به محلی میروند و در نتیجه منازعه صورت گرفته، فردی از طریق شلیک گلوله به پایش به قتل میرسد و متهم نیز از محل متواری میشود.
در مورد این پرونده شعبه ۴ دادگاه کیفری یک استان مرکزی مستقر در محلات در خصوص کم و کیف علم و آگاهی متهم فرجام خواه اعم از حساسیت موضع اصابت گلوله و نتایج مترتب بر فعل مجرمانه، به اتهام قتل عمد برای متهم قصاص تعیین کرده است در حالی که شعبه سی و دوم دیوان عالی کشور با این استدلال که شلیک به پایین تنه مقتول بوده و وی آگاهی از عمل کشنده خود نداشته به استناد بند ب ماده ۲۹۰ قانون مجازات اسلامی،دادنامه صادره را نپذیرفته است.
قضات هیأت عمومی در نهایت با توجه به محتوای پرونده، نظریه پزشکی قانونی، اظهارات شهود و اقرار و دفاعیات متهم، متجری بودن و بی پروایی متهم با تشریح کیفیت عزیمت از قم به محل و ارتکاب قتل، استناد به عدم آگاهی متهم به عمل کشنده خود را قابل قبول ندانستند و اعلام کردند موضع اصابت گلوله ملاک نیست و رأی دادگاهها صائب و منطبق با موازین قانونی است.
از مجموع ۶۷ نفر از قضات حاضر در جلسه هیأت عمومی ۴۱ نفر، نظر دادگاهها را صائب دانستند
