موسسه حقوقی و داوری عدل پویان زرین قبول انواع پرونده های حقوقی و داوری
هر مالکی نسبت به مایملک خود حق همه گونه تصرف و انتفاع دارد، مگر در مواردی که قانون استثناء کرده باشد.
این قانون در مقام شناسایی حق مالکیت، مهم است. که به آن اصل تصرف یا تسلیط گفته می شود.
حق مالکیت دارای سه ویژگی است :
١) مطلق است.
٢) انحصاری است.
٣) دائمی است.
۱.مطلق بودن :
منظور ازمطلق بودن حق مالکیت این است که مالک به صورت مطلق حق همه گونه تصرف وانتفاعی رانسبت به ملک خود را دارد. بااین حال استثنائات فراوان دارد مهم ترین استثنائی که در برابر اطلاق حق مالکیت واصل تسلیط وجود دارد قاعده لاضرر است.
بر مبنای این قاعده فقهی (لاضرر والاضرار فی الاسلام) درصورت تعارض اصل تصرف یا تسلیط، باقاعده لاضرر به جهت عدم پذیرش شرعی قبول ضرر، حق تقدم با “قاعده لاضرر” می باشد.
طبق اصل ۴۰ قانون أساسی، برمبنای قاعده لاضرر تصریح میکند :
هیچ کس نمی تواند اعمال خویش را به وسیله أضرار به غیر یا به تجاوز به منافع عمومی گرداند.
و مطابق ماده ۱۳۲ قانون مدنی کسی نمی تواند در ملک خود تصرفی کند که مستلزم ضرر به همسایه شود.
۲. انحصاری بودن :
منظور ازانحصاری بودن حق مالکیت این است که حق مزبور انحصار به ملک دارد وتمام أفراد بایدان را محترم بشمارند و به حق او تجاوز نکنند.
۳. دائمی بودن :
مقصود از دائمی بودن حق مالکیت این است که حق مالکیت مقید به مدت نمی باشد. وطبیعت آن با موقتی بودن، منافات دارد. به گونه ای با مرگ مالک، این حق از بین نمی رود بلکه به وارث او منتقل می شود.
