قسمت آخر ماده ۴ قانون تملک آپارتمانها میگوید:
پرداخت هزینه های مشترک اعم از این که ملک مورد استفاده قرار بگیرد یا نگیرد الزامی است، البته در مواردی که هزینههای آسانسور تفکیک شده نسبت به کل هزینه های ساختمان باشد موضوع به نحو دیگری است.
این سوال را به دو صورت میتوان پاسخ داد:
اگر هزینههای آسانسور در شارژ به صورت سرفصلی جدا آورده نشده باشد: مالک طبقه همکف به هیچ عنوان نمیتواند از پرداخت هزینههای تعمیر آسانسور خودداری کند ولو این که از آسانسور استفاده نکند. زیرا اولا هزینه تعمیر آسانسور نباید بهطور مجزا و مستقل، از تکتک واحدها اخذ شود بلکه از محل صندوق ساختمان باید پرداخت شود. ثانیا، آسانسور و یا هر تاسیسات دیگری که در ساختمان نصب و تعبیه شده، جزو منصوبات ساختمان است و هزینههای تعمیر و نگهداری آن ها به عهده مدیر ساختمان است. بعضی از تاسیسات ممکن است مورد استفاده برخی واحدها و پارهای از آنها مورد استفاده بعضی دیگر نباشد. هم چنان که قسمت آخر ماده ۴ قانون تملک آپارتمانها میگوید پرداخت هزینههای مشترک اعم از این که ملک مورد استفاده قرار بگیرد یا نگیرد الزامی است.
امکان دارد هزینههای آسانسور تفکیک شده نسبت به کل هزینههای ساختمان باشد: که در این صورت ساکنین در مجمع عمومی میتوانند فرمول و یا روش خاصی برای تقسیم هزینههای آسانسور تعیین کنند که فقط بر اساس این تصمیم هیئت مدیره است که میتوان طبقه را در میزان شارژ هزینههای آسانسور دخیل کرد.
